Artykuł 5 - ustalanie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy

Art. 5. 1. Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy, o których mowa w art. 3 ust. 3, dokonuje w karcie wypadku:

1) podmiot wypłacający stypendium sportowe - w stosunku do pobierających te stypendia;

2) podmiot, na którego rzecz wykonywana jest odpłatnie praca w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania - w stosunku do wykonujących tę pracę na podstawie skierowania do pracy;

3) Kancelaria Sejmu w stosunku do posłów i Kancelaria Senatu w stosunku do senatorów;

4) pracodawca, u którego osoba pobierająca stypendium odbywa staż, przygotowanie zawodowe dorosłych, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie, lub jednostka, w której osoba pobierająca stypendium odbywa szkolenie - w stosunku do osoby pobierającej stypendium w okresie odbywania tego stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub szkolenia na podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy lub przez inny podmiot kierujący, pobierania stypendium na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie odbywania studiów podyplomowych;

5) spółdzielnia produkcyjna, spółdzielnia kółek rolniczych - w stosunku do członków tych spółdzielni oraz innych osób traktowanych na równi z członkiem spółdzielni, w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, wykonujących pracę na rzecz tych spółdzielni;

6) podmiot, na którego rzecz wykonywana jest praca na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia - w stosunku do wykonujących te umowy;

7) osoba wykonująca pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia - w stosunku do współpracujących z tą osobą;

8) Zakład - w stosunku do prowadzących pozarolniczą działalność oraz współpracujących przy prowadzeniu takiej działalności w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, a także w stosunku do wykonujących pracę na podstawie umowy uaktywniającej, o której mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3;

9) (uchylony)

10) właściwa zwierzchnia instytucja diecezjalna lub zakonna - w stosunku do duchownych;

11) pracodawca, u którego osoba odbywa służbę zastępczą - w stosunku do odbywających tę służbę;

12) Krajowa Szkoła Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego - w stosunku do słuchaczy tej szkoły pobierających stypendium;

12a) podmiot prowadzący szkołę doktorską - w stosunku do kształcących się w tej szkole doktorantów otrzymujących stypendium;

13) pracodawca - w stosunku do osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło, jeżeli umowa taka została zawarta z pracodawcą, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy;

14) podmiot, z którym została zawarta umowa agencyjna, umowa zlecenia lub umowa o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowa o dzieło - w stosunku do osób wykonujących umowę, jeżeli w ramach takiej umowy praca jest wykonywana na rzecz pracodawcy, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy;

15) (uchylony)

2. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, jakiemu uległ ubezpieczony będący pracownikiem, a także stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika następuje w trybie określonym przepisami Kodeksu pracy.

3. W sprawach zgłaszania i stwierdzania chorób zawodowych do ubezpieczonych wymienionych w art. 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy.

4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb uznawania zdarzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 3, za wypadek przy pracy, kwalifikację prawną zdarzenia, wzór karty wypadku i termin jej sporządzania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitości obowiązujących rozwiązań dotyczących ustalania okoliczności i przyczyn tych wypadków.

Przepis określa podmioty zobowiązane do ustalenia przyczyn i okoliczności wypadku przy pracy. Następują one w trybie określonym przepisami Kodeksu pracy.

Przepisy nie regulują formy zgłoszenia wypadku przy pracy przez pracownika. Dla celów dowodowych pracodawca może wprowadzić wewnątrzzakładową procedurę formalizującą tę kwestię wraz z opracowaniem pisemnego wzoru takiego zgłoszenia. Zaniechanie powiadomienia przełożonego o wypadku bezpośrednio po zdarzeniu nie pozbawia pracownika prawa żądania ustalenia, że miało ono charakter wypadku przy pracy (por. wyrok SN z 14 września 2000 r., sygn. akt II UKN 702/99, OSNP 2002/6/143). Obowiązek niezwłocznego powiadomienia o wypadku przy pracy jest jednak istotny, bowiem każde takie zdarzenie nakłada na pracodawcę określone obowiązki.

Dodajmy, że prawo pracownika do ustalenia, czy dane zdarzenie jest wypadkiem przy pracy, ulega przedawnieniu na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 291 § 1 K.p., z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Natomiast roszczenie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej nie ma charakteru pracowniczego, ale ubezpieczeniowy i nie podlega przedawnieniu.

Zadaniem pracodawcy po otrzymaniu zgłoszenia o wypadku jest m.in. ustalenie, czy zaistniałe zdarzenie jest wypadkiem przy pracy oraz zbadanie przyczyn tego wypadku. Pracodawca jest obowiązany:

• podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie,
   
• zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku,
   
• zabezpieczyć miejsce wypadku,
   
• ustalić w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyny wypadku w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy,
   
• zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom,
   
• niezwłocznie zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał takie skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy,
   
• udostępnić miejsce wypadku i niezbędne materiały oraz udzielić informacji i wszechstronnej pomocy zespołowi powypadkowemu ustalającemu okoliczności i przyczyny wypadku,
   
• prowadzić rejestr wypadków przy pracy.

Koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy ponosi pracodawca.

Ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadku zajmuje się powołany przez pracodawcę zespół powypadkowy. Jego skład jest uzależniony m.in. od liczby pracowników mającej istotne znaczenie przy realizacji obowiązków dotyczących wykonywania zadań służby bhp. Co do zasady, w skład zespołu wchodzi pracownik służby bhp oraz społeczny inspektor pracy.

Pracodawca, który nie ma obowiązku tworzenia służby bhp (zatrudnia do 100 pracowników), może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy albo specjaliście spoza zakładu pracy (art. 237¹¹ K.p.). Pracownik, któremu powierzono wykonywanie zadań służby bhp, a także specjalista spoza zakładu pracy powinni spełniać wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zadań służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników tej służby.

Jeżeli pracodawca nie może dopełnić obowiązku utworzenia zespołu powypadkowego w określonym powyżej składzie dwuosobowym ze względu na małą liczbę zatrudnionych pracowników, okoliczności i przyczyny wypadku ustala zespół powypadkowy, w skład którego wchodzi pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy.

Co istotne, w składzie każdego zespołu powypadkowego musi być osoba posiadająca kwalifikacje pracownika służby bhp, a więc zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. nr 109, poz. 704 ze zm.) zawód technika bhp lub ukończone studia wyższe o kierunku bądź specjalizacji w zakresie bhp albo studia podyplomowe w zakresie bhp.

Rolą zespołu powypadkowego jest ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku, dokonanie prawnej kwalifikacji danego zdarzenia (stwierdzenie, czy spełnia ono przesłanki zawarte w definicji wypadku przy pracy) oraz zaproponowanie środków, jakie należy podjąć, aby wyeliminować podobne zdarzenia w przyszłości. W tym celu, niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku, zespół powypadkowy jest obowiązany w szczególności do:

• dokonania oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadania warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku,
   
• sporządzenia szkicu lub wykonania fotografii miejsca wypadku - jeżeli jest to konieczne,
   
• wysłuchania wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala,
   
• zebrania od świadków wypadku informacji dotyczących tego zdarzenia,
   
• zasięgnięcia opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów, w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku,
   
• zebrania innych dowodów dotyczących wypadku.

Zespół powypadkowy powinien wykorzystywać materiały zebrane przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie (oczywiście jeżeli zostaną udostępnione).

Po zapoznaniu się z zebranym materiałem dowodowym zespół powypadkowy powinien ustalić okoliczności i przyczyny zdarzenia oraz sporządzić protokół powypadkowy, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 maja 2019 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy.

Protokół, oprócz danych identyfikacyjnych pracodawcy oraz poszkodowanego pracownika, zawiera również ustalenia zespołu powypadkowego w zakresie okoliczności wypadku i jego przyczyn. W protokole zespół wykazuje jakie przepisy i zasady bhp bądź przepisy dotyczące ochrony życia i zdrowia zostały naruszone, wskazuje winnego oraz stwierdza, czy naruszenie tych przepisów było spowodowane umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa. Istotne jest stwierdzenie, czy poszkodowany pracownik znajdował się w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środków odurzających bądź psychotropowych. W takim przypadku zespół dodatkowo ocenia, czy taki stan przyczynił się do zaistnienia wypadku, a jeżeli tak, to w jakim stopniu (zawarcie takiego zapisu w protokole powypadkowym ma wpływ na pozbawienie poszkodowanego świadczeń odszkodowawczych z ubezpieczenia wypadkowego). Następnie zespół dokonuje prawnej kwalifikacji zdarzenia, czyli stwierdzenia, czy spełnia ono przesłanki zawarte w definicji wypadku. Nieuznanie zdarzenia za wypadek przy pracy musi zostać odpowiednio uzasadnione.

Zespół powypadkowy jest również obowiązany zaproponować środki profilaktyczne, jakie pracodawca powinien przedsięwziąć w celu uniknięcia podobnych zdarzeń w przyszłości.

Na sporządzenie protokołu powypadkowego zespół ma 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku. Termin ten może zostać wydłużony w razie zaistnienia niedających się przewidzieć uzasadnionych przeszkód lub trudności - zespół powypadkowy jest zobowiązany do podania przyczyn tego faktu w treści protokołu powypadkowego. Można do nich zaliczyć np. brak kontaktu z poszkodowanym lub świadkiem zdarzenia, konieczność oczekiwania na materiały zebrane przez organy ścigania lub opinie sporządzane przez specjalistów spoza zakładu pracy itp.

W praktyce zdarza się, że występują rozbieżności zdań pomiędzy członkami zespołu powypadkowego. Wówczas o treści protokołu decyduje pracodawca. W takiej sytuacji - przedstawiając pracodawcy protokół powypadkowy - członek zespołu powypadkowego ma prawo wyrażenia swoich poglądów dotyczących okoliczności i przyczyn zdarzenia poprzez złożenie zdania odrębnego wraz z uzasadnieniem. Oczywiście złożenie zdania odrębnego pozostaje bez wpływu na ocenę prawidłowości. Może jednak - w przypadku nieuznania zdarzenia za wypadek przy pracy - stanowić podstawę do wystąpienia przez pracownika do sądu pracy z pozwem o jego uznanie.

Po zakończeniu postępowania powypadkowego zespół powypadkowy sporządza protokół powypadkowy i wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową doręcza go niezwłocznie pracodawcy w celu zatwierdzenia. Na pozostałą dokumentację składają się dokumenty stanowiące podstawę sporządzenia protokołu, a w szczególności zapis wyjaśnień poszkodowanego i informacji uzyskanych od świadków wypadku, a także inne dokumenty zebrane w czasie ustalania okoliczności i przyczyn wypadku, w tym pisemna opinia lekarza lub innych specjalistów, szkice lub fotografie miejsca wypadku, a także odrębne zdanie złożone przez członka zespołu powypadkowego oraz uwagi i zastrzeżenia - stanowiące integralną część protokołu powypadkowego.

Z treścią protokołu powypadkowego - jeszcze przed jego zatwierdzeniem przez pracodawcę - zespół zapoznaje poszkodowanego (lub jego członów rodziny w razie śmierci poszkodowanego). Osoby te powinny zostać pouczone o prawie zgłaszania uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym. Mają także prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów oraz kopii.

Niezatwierdzony protokół powypadkowy pracodawca może zwrócić zespołowi, w celu wyjaśnienia i uzupełnienia, jeżeli:

• do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków rodziny zmarłego wskutek wypadku pracownika,
   
• protokół powypadkowy nie odpowiada warunkom określonym w przepisach.

W takim przypadku zespół powypadkowy, po dokonaniu wyjaśnień i uzupełnień, o których mowa, nie później niż w terminie 5 dni sporządza nowy protokół powypadkowy, do którego dołączy wcześniejszy protokół powypadkowy niezatwierdzony przez pracodawcę.

Po zatwierdzeniu protokół powypadkowy niezwłocznie doręcza się poszkodowanemu pracownikowi, a w razie wypadku śmiertelnego członkom jego rodziny.

Protokół powypadkowy dotyczący wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych pracodawca niezwłocznie doręcza właściwemu inspektorowi pracy. Inspektor pracy może jednak, z uzasadnionym wnioskiem o ponowne ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku, zwrócić taki protokół, o ile stwierdzi, że jego zapisy naruszają uprawnienia pracownika lub zespół powypadkowy nieprawidłowo sformułował wnioski profilaktyczne. W takim przypadku obowiązuje procedura identyczna, jak w przypadku zastrzeżeń zgłoszonych przez pracodawcę (zespół powypadkowy ma nie więcej niż 5 dni na poprawę lub uzupełnienie dokumentacji).

Zgodnie z art. 234 § 3¹ K.p., pracodawca jest obowiązany przechowywać protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową przez 10 lat.

Uwaga! Poszkodowany, a w razie wypadku śmiertelnego członkowie jego rodziny, mają prawo odwołać się od treści protokołu powypadkowego do właściwego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 29 marca 2006 r. (sygn. akt II PZP 14/05, OSNP 2006/15-16/228), powództwo o ustalenie, że konkretne zdarzenie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy wypadkowej jest dopuszczalne na podstawie art. 189 K.p.c. Zaznaczyć także należy, że żądanie sporządzenia protokołu powypadkowego nie podlega instytucji przedawnienia roszczeń. Pracownik może więc złożyć żądanie sporządzenia protokołu powypadkowego w dowolnym czasie - także po ustaniu stosunku pracy.

W sytuacji, gdy poszkodowaną w wypadku przy pracy jest osoba objęta ubezpieczeniem wypadkowym, ale niebędąca pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, za ustalenie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy odpowiadają podmioty wymienione w pkt 1-14 komentowanego artykułu.

Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy dla ww. osób odbywa się na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia.

Podobnie jak u pracownika, poszkodowany jest zobowiązany do poinformowania o zdarzeniu podmiot go zatrudniający lub właściwy do sporządzenia wymaganej dokumentacji powypadkowej. Podmiot ten jest obowiązany do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku, w którym poszkodowanym jest osoba niebędąca pracownikiem, powinien on pisemnie powiadomić właściwą terenową jednostkę organizacyjną ZUS o wszczęciu postępowania dotyczącego ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. W postępowaniu tym może uczestniczyć wytypowany przedstawiciel ZUS.

Podmiot, który powziął zawiadomienie o wypadku przy pracy, ma obowiązek:

• zabezpieczenia miejsca wypadku w sposób pozwalający odtworzyć jego okoliczności,
   
• dokonania oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadania warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku,
   
• wysłuchania wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala,
   
• zebrania informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku,
   
• zebrania innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.

Tak jak w przypadku sporządzenia protokołu powypadkowego, stwierdzenie, że zdarzenie nie jest wypadkiem przy pracy wymaga uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę tego twierdzenia.

Termin na ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy również wynosi nie więcej niż 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku. Różnica polega na tym, że przy tego typu zdarzeniach nie powołuje się zespołu powypadkowego, a jedynie wyznacza osobę kompetentną do ustalenia jego okoliczności i przyczyn. Ustalenia te dokumentuje się w karcie wypadku przy pracy, której wzór został określony w załączniku do ww. rozporządzenia.

Poszkodowanemu lub uprawnionemu do jednorazowego odszkodowania członkowi jego rodziny przysługuje prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w karcie wypadku, o czym powinni oni zostać pouczeni. Do karty wypadku dołącza się zapis wyjaśnień poszkodowanego i informacji uzyskanych od świadków wypadku, a także inne dokumenty zebrane w czasie ustalania okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności dokumenty sporządzone z oględzin miejsca wypadku, inne dowody dotyczące wypadku uznane za niezbędne do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, a także uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w karcie wypadku zgłoszone przez poszkodowanego lub uprawnionego członka rodziny.

Kartę wypadku sporządza się w 3 egzemplarzach, z których jeden otrzymuje poszkodowany lub uprawniony członek rodziny, drugi pozostaje w podmiocie ustalającym okoliczności i przyczyny wypadku, trzeci egzemplarz przekazuje się do ZUS, jeżeli zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

Jeśli poszkodowany nie zgadza się z ustaleniami sporządzającego kartę wypadku przy pracy (zwłaszcza, gdy zdarzenie nie zostało za taki wypadek uznane), przysługuje mu prawo złożenia odwołania do sądu w trybie art. 189 K.p.c. Może więc wnieść pozew do sądu pracy o ustalenie i sprostowanie treści protokołu ustalającego okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy/karty wypadku. Natomiast gdy pracodawca nie sporządzi protokołu powypadkowego/karty wypadku, poszkodowany ma prawo wniesienia pozwu do sądu pracy o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy.

Uwaga! Stosownie do postanowień art. 234 § 3 K.p., pracodawca jest obowiązany do prowadzenia rejestru wypadków przy pracy. Zgodnie z § 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy, rejestr ten należy prowadzić na podstawie wszystkich protokołów powypadkowych. Powinien on zawierać:

• imię i nazwisko poszkodowanego,
   
• miejsce i datę wypadku,
   
• informacje dotyczące skutków wypadku dla poszkodowanego,
   
• datę sporządzenia protokołu powypadkowego,
   
• stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem przy pracy,
   
• datę przekazania do ZUS wniosku o świadczenia z tytułu wypadku przy pracy,
   
• liczbę dni niezdolności do pracy,
   
• inne informacje, niebędące danymi osobowymi, których zamieszczenie w rejestrze jest celowe, w tym wnioski i zalecenia profilaktyczne zespołu powypadkowego.

Kolejnym obowiązkiem pracodawcy przeprowadzającego postępowanie powypadkowe jest sporządzenie - na podstawie zatwierdzonego protokołu powypadkowego albo karty wypadku, w których stwierdzono, że wypadek jest wypadkiem przy pracy lub wypadkiem traktowanym na równi z wypadkiem przy pracy - "Statystycznej karty wypadku przy pracy Z-KW" i przekazanie jej w określonym terminie do GUS. Celem tego jest zapewnienie rzetelnego, obiektywnego i systematycznego informowania społeczeństwa, organów państwa i administracji publicznej oraz podmiotów gospodarki narodowej zarówno o liczbie wypadków przy pracy, okolicznościach ich powstawania, przyczynach, które do nich doprowadziły, jak też o samych poszkodowanych. Wzór statystycznej karty wypadku przy pracy określa załącznik nr 1 do ww. rozporządzenia.

Statystyczną kartę sporządza się według objaśnień, klasyfikacji i oznaczeń kodowych do wypełnienia tej karty, określonych w załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia.

I część statystycznej karty wypadku sporządza się nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia, w którym został zatwierdzony protokół powypadkowy lub w którym sporządzono kartę wypadku, natomiast część II (uzupełniającą) - w czasie umożliwiającym zachowanie terminu jej przekazania.

Przekazanie statystycznej karty wypadku przy pracy powinno nastąpić, z wyjątkiem jej części II, w terminie do 15. dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został zatwierdzony protokół powypadkowy lub w którym sporządzono kartę wypadku.

Wypełnioną część II pracodawca przekazuje nie później niż z upływem 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia protokołu powypadkowego lub od dnia sporządzenia karty wypadku.