Całkowita niezdolność do pracy a obowiązek zmiany warunków wykonywania pracy
Stosownie do postanowień art. 231 K.p., pracodawca, na podstawie orzeczenia lekarskiego, jest obowiązany przenieść do odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887), dalej ustawy emerytalnej.
Podobnie jak w przypadku określonym wyżej, przeniesienie pracownika do innej pracy powinno nastąpić w interesie pracownika, polegającym na zapewnieniu mu takiego rodzaju pracy lub takich warunków, jakie umożliwiają wykorzystanie jego ograniczonej zdolności do wykonywania pracy. Jest to inna sytuacja niż przy wypowiedzeniu zmieniającym, którego celem jest ochrona pracownika przed niezwłocznym pogorszeniem jego sytuacji, zwłaszcza materialnej, z powodu obniżenia wynagrodzenia. W sytuacji przeniesienia do innej pracy na zasadach określonych w art. 231 K.p. nie wchodzi w grę niezwłoczne pogorszenie sytuacji, gdyż pracownik ma zapewniony dodatek wyrównawczy do wynagrodzenia przez okres dłuższy niż wymagany do zmiany warunków pracy w drodze wypowiedzenia, jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie jego dotychczasowych zarobków. Zgodnie z art. 230 § 2 K.p., który ma analogiczne zastosowanie, dodatek ten może być wypłacany przez okres do 6 miesięcy.
Pracownikowi, który w wyniku choroby zawodowej utracił zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, pracodawca jest obowiązany wydzielić lub zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym, nie później niż w okresie 3 miesięcy od daty zgłoszenia przez tę osobę gotowości przystąpienia do pracy. Zgłoszenie gotowości przystąpienia do pracy powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia uznania za osobę niepełnosprawną.
Pracodawca, który nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska, obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika (art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - Dz. U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 z późn. zm.).
W takim przypadku obowiązek przeniesienia pracownika do innej pracy również ma charakter bezwzględny i nie może go uchylić zgoda ani żądanie pracownika pozostania na dotychczasowym stanowisku. Odmiennie niż przy czasowym przeniesieniu pracownika do innej pracy na skutek stwierdzenia u niego objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, ustawodawca wymaga, aby była to praca odpowiednia. Tym samym należy przez to rozumieć pracę odpowiadającą stanowi zdrowia i kwalifikacjom zawodowym pracownika.
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.KodeksPracy.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI - BHP
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE - BHP
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Prawo Pracy
Forum aktywnych księgowych i kadrowców
| ||||||||||||
|
||||||||||||